ကြက္လပ္မျဖစ္ခ်င္တဲ့ ငါ

ဘာမဟုတ္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းအတြက္နဲ႔မ်ား

မင္းမုိ႔ ငါ့ ႏွစ္လံုးသားကုိ ပုဆစ္အိမ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရက္တယ္ေနာ္..............


တကယ္ဆို ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက

စကားစပ္ေတြကပဲ ပုဒ္အထားအသိုေတြ မွားေနခဲ့တာလား.............?


မင္းအတြက္ ငါဟာ မသိကိန္းမျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး

မင္းထားမယ့္ ကြက္လပ္မွာ ငါ မေနပါရေစနဲ႔..........


မင္းအတြက္ ငါဟာ ဘယ္တုန္းကမွ အေရးမႀကီးခဲ့ရင္

ငါ့အတြက္ မင္းအေရးမႀကီးခ်င္ပါနဲ႔လားကြာ............


ပုစၧာေတြနဲ႔မင္းကို ငါ နားမလည္ခဲ့တာလား.............

ငါ့အတြက္ေတာ့ မင္းဟာ မသိကိန္းျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူးေလ.............

မင္းထားခဲ့တဲ့ ေသြးခ်ည္ ေလး

မင္းအနားမွာ မေနရေတာ့မွပဲ ကိုယ့္ကုိကုိယ္ ငံုၾကည့္မိတယ္.....

မင္းကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြ ငါ့ရင္ထဲမွာ အျမစ္တြယ္ေနၾကၿပီေနာ္.....

အေနေဝးရင္ ေနသာသြားမွာပါတဲ့....

အခ်စ္ရယ္ မင္းမို႔ေျပာရက္တယ္....

ငါ့ႏွလံုးသားကို အခ်ိန္မေရြးျပန္ၾကည့္.....

အထဲမွာ မင္းအျဖစ္နဲ႔ ေသြးခ်ည္ဥခဲ့တယ္ေလ.....

ကဲ အဲဒါကို ဘယ္သူကုစားမတုန္း.......

ငါ ခပ္ခြာခြာေနေပးပါ့မယ္......(မင္းအတြက္ေပါ့)

ေရွ႕တိုးမယ့္ဆင္ ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္တာမ်ိဳး မျဖစ္ပါရေစနဲ႔...

ဒီတစ္ခါဆုိ ငါ႐ူးမွာ

ငါ မင္းကုိ နက္႐ႈိင္းစြာခ်စ္ခဲ့ပါ၏....

မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိရင္.............

မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိရင္ ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္သြားၿပီးရင္ေပါ့ ...
လက္ထပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ကတိ ဆိုတာလား တာဝန္ယူတယ္ ဆိုတာလား...
ဘာမွန္းမသိတဲ့ မေသခ်ာမႈက ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ကပ္ပါလာရတာတုန္း....
ကၽြန္ေတာ္လည္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အေပ်ာ္မႀကံခဲ့ပါဘူး..
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ယံုနဲ႔ လက္မထပ္ႏိုင္ဘူး ... အဲဒါကို မိန္းကေလးဘက္က လက္မခံဘူး...
သူ႔ကို ခ်စ္ရင္လက္ထပ္ရမယ္ ...... အဲထက္ဆုိးတာက ဘယ္အခ်ိန္မွာ လက္ထပ္ရမယ္ဆုိတာ
ပါလာတာပဲ..... ကၽြန္ေတာ္ လံုးဝကိုနားမလည္ေတာ့ဘူး... ကၽြန္ေတာ္ လက္ထပ္ခ်င္ခဲ့ဖူးပါတယ္..
ဒါေပမယ့္ အခုအသက္အရြယ္မွာေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ဝ ႏွစ္ဝန္းက်င္ ေလာက္ကေပါ့....
ကၽြန္ေတာ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အ႐ူးအမူးခ်စ္ခဲ့ဖူးပါတယ္....
သူက ႐ုပ္ေခ်ာလုိ႔လည္း မဟုတ္ဘူး ....ခ်မ္းသာလုိ႔လည္းမဟုတ္ဘူး....
ပညာတတ္လုိ႔လည္းမဟုတ္ဘူး.... သူ (သုိ႔) ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ မိန္းကေလး ျဖစ္ေနလု႔ိကို ခ်စ္တာ.....
သူ႔မွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိပါဘူး.... ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာေတာ့ အျပစ္ရွိေကာင္း ရွိမယ္....
ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကုိ လက္မထပ္ခ်င္ေသးဘူး.......

ခ်စ္သူရဲ႕ စကားတစ္ခြန္း

ေတာင္းဆု...........

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ျပဇာတ္

“ ဘ၀က ဇတ္ဆရာ ေစစားရာ

ကရတာတဲ့ ”


ဒါေပမယ့္ လူတုိင္းေတာ့ ဇာတ္ၫႊန္းႀကိဳဖတ္ခ်င္ၾကတယ္

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါ႐ိုက္တာကိုေတာ့ အားနာဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။

ဇာတ္သိမ္းမေကာင္းလည္း ဆက္ကရမွာပဲေလ

ဇာတ္႐ံုေနာက္က လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕

မ်က္ရည္ကို အားနာတယ္ဆိုရင္ေပါ့။..........

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ပင့္ကူ

ကၽြန္ေတာ့္နေဘးမွာ ပင့္ကူမွ်င္ေတြက်လာမွ

အလန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပင့္ကူအိမ္ထဲေရာက္ေနခဲ့ရၿပီေလ။


ကၽြန္ေတာ္ မက္မက္ေမာေမာ(တယုတယ)ရွိေနခဲ့တဲ့

ခေရပန္းေတြက အခုေတာ့ အ၀ါရင့္ရင့္ ပင့္ကူေတြတဲ့ေလ..

အသိေနာက္က်သြားခဲ့သလို

ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္က လႈပ္ေလ႐ႈပ္ေလပဲ

ဒီေန႔အထိေပါ့။


ကၽြန္ေတာ္ဟာ က်င္းတစ္ခုမွာ ျမႇဳပ္ႏွံခံထားရသူလုိ မြန္းၾကပ္လာတယ္

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ကုန္းထဖုိ႔ မႀကိဳးစားမိခဲ့ဘူး

နစ္ေျမာသာယာေနမိတယ္။


မရည္ရြယ္ပဲ မႀကိဳးစားပဲနဲ႔ ရစ္မွန္းမသိ ရစ္လုိ႔

လႈပ္ၾကည့္ေတာ့မွ ပင့္ကူမွ်င္ေတြ အသားထဲနစ္၀င္ေနတာ

အသားေတြေတာင္ ခ်င္းခ်င္းနီကုန္ၿပီပဲ။


အနက္ေရာင္ပင့္ကူတစ္ေကာင္ ႀကိဳးဆြဲခ်ေသသြားရွာၿပီ။

(ဆြဲႀကိဳးခ်ေသတယ္လို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။)

ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို ရစ္ပတ္မွန္းမသိ

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ပင့္ကူေတြ အတူ႐ုန္းက်ရဦးမွာလား။ ???????????